راهنمای انواع کانال‌های هوا تهویه مطبوع

تجهیزات انتقال هوا از شامل محصولات متنوع با کاربردی متفاوت و حتی محل هایی متفاوت نسبت به هم دارند. یکی از اصلی ترین تجهیزات انتقال هوا و پر کاربردترین محصولی که می توان نام برد کانال های انتقال هوا می باشد.

در سیستم های هوارسانی چه در برگشت هوا و چه در رفت هوا کانال هوا یکی از اصلی ترین اجزا می باشد. این کانال ها به صورت چهارگوش و گرد بسته به مکان نصب قابل ساخت می باشد. جنس ورق کانال ها از معمولا و در اکثر مواقع گالوانیزه می باشد و بنا به محل نصب وارونه با ضخامت های مختلف تولید و عرضه می گردد.

در انشعابات فرعی در برخی از پروژه ها از لوله های فلکسی بل نیز استفاده می شود که خود این محصول مقوله ای جداگانه دارد و از متریال مختلفی قابل ساخت و تولید است. برای انشعابات فرعی که با لوله فلکسی بل انتقال هوا صورت می گیرد یا لوله ها به پلنیوم باکس و یا به دمپر چهارگوش نصب می گردد.

کانال هوا چیست؟

کانال هوای سیستم تهویه مطبوع (HVAC) یکی از اجزای اصلی در توزیع هوای گرم یا سرد به اتاق‌های مختلف یک ساختمان است. این کانال‌ها به سیستم تهویه مطبوع متصل هستند که پیش از انتقال هوا از طریق شبکه کانال‌کشی ساختمان، آن را تصفیه و دمای آن را تنظیم می‌کند.

اصطلاح HVAC مخفف Heating, Ventilation, and Air Conditioning (گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع) است و به سیستم‌هایی اشاره دارد که کیفیت هوا و دمای محیط داخلی را تنظیم و کنترل می‌کنند. از زمان اختراع این سیستم در سال ۱۹۰۲ توسط ویلیس هاویلند کریر، فناوری تهویه مطبوع دستخوش پیشرفت‌های متعددی شده است و امروزه به یکی از بخش‌های ضروری در ساختمان‌های مسکونی، بناهای تجاری و کارخانه‌های متوسط تا بزرگ در ایالات متحده تبدیل شده است.

در حال حاضر، سیستم‌های HVAC و شبکه کانال‌کشی آن‌ها، ابزارهایی ارزشمند برای کنترل شخصی شرایط آب‌وهوایی و تهویه هوا داخلی محسوب می‌شوند. واحد تهویه‌ی شما، چه یک بخاری باشد و چه یک کولر، وظیفه‌ تنظیم دمای هوا را بر عهده دارد. پس از انجام این فرآیند، هوای تنظیم‌شده از طریق کانال‌ها به سراسر خانه منتقل می‌شود؛ درست مانند یک سیستم گردش خون برای خانه‌ی شما.

در روزهای گرم تابستان، این کانال‌ها هوای خنک و مطبوع را به داخل اتاق‌ها هدایت می‌کنند و در فصل زمستان، گرمای دلپذیر را در خانه توزیع می‌کنند. بدون وجود کانال‌های هوا، سیستم تهویه‌ی شما تنها می‌توانست یک اتاق را تحت تأثیر قرار دهد و بقیه‌ی خانه را بسته به فصل، بیش از حد گرم یا سرد باقی می‌گذاشت. کانال‌های هوا قهرمانان خاموشی هستند که تضمین می‌کنند دمای خانه‌ی شما همیشه در سطحی مطلوب و یکنواخت باقی بماند.

انواع کانال‌های تهویه مطبوع (HVAC)

در سیستم‌های تهویه مطبوع (HVAC)، همه کانال‌ها یکسان نیستند. هر نوع کانال ویژگی‌های خاص خود را دارد و برای کاربردهای مشخصی طراحی شده است. در اینجا به بررسی چهار نوع اصلی کانال‌های تهویه مطبوع و ویژگی‌ها و کاربردهای آن‌ها می‌پردازیم.

۱. کانال فلزی (Sheet Metal Duct)

کانال‌های فلزی معمولاً از فولاد گالوانیزه یا آلومینیوم ساخته می‌شوند و در اشکال مختلفی از جمله گرد، بیضوی و مستطیلی تولید می‌شوند. این کانال‌ها به دلیل دوام بالا و مقاومت در برابر زنگ‌زدگی شناخته می‌شوند، به‌ ویژه فولاد گالوانیزه که به لطف پوشش روی (زینک) خود از خوردگی محافظت می‌شود.

یکی از مزایای مهم کانال‌های فلزی، مقاومت آن‌ها در برابر زنگ‌زدگی و رشد کپک است که موجب حفظ کیفیت هوای داخل ساختمان می‌شود. این نوع کانال به دلیل استحکام و طول عمر بالا، در ساختمان‌های مسکونی و تجاری که نیاز به سیستم‌های تهویه مطمئن و بادوام دارند، کاربرد گسترده‌ای دارد.

کانال های توزیع هوای فلزی را از نظر شکل هندسی به دو شکل گرد و چهارگوش ساخته میشوند:

کانال هوا چهارگوش

کانالهای هوا چهارگوش از نسل اول کانال های تهویه می باشند. به علت اینکه این نوع محصول به صورت سنتی تولید و عرضه می گردد دارای مشکلات فراوانی است. یکی از معایب این کانال ها در قدیم عایق کردن  با استفاده از پشم سنگ یا پشم شیشه  بود که با توجه به منافذ موجود در کانال های چهار گوش باعث مشکلات تنفسی و پوستی می شد. البته با آمدن عایق های الاستمری این مشکل بر طرف شد اما هزینه بالای این عایق یکی از معضلات دیگر در این حوضه بود که کمتر کارفرمایی در ابتدا تن به این هزینه بالا می داد.

با توجه به اینکه این کانال ها باید بصورت کشویی به هم متصل شوند ضربات چکش به بدنه باعث می گردد گالوانیزه روی ورق آسیب ببیند و در طولانی مدت زمانی که در معرض رطوبت قرار می گیرد کانال زنگ بزند و مشکلات فروانی بوجود آورد.

کانال هوا گرد

از مزیتهای کانال گرد نسبت به کانال چهارگوش این است که سطح کمتری از فضا را اشغال می کند. ولی باید نظر داشت که کانال گرد را در هر فضایی نمی توان استفاده کرد. سرعت انتقال هوا در کانال های گرد بالاتر از کانال های چهارگوش می باشد و افت فشار پایین تری نیز نسبت به کانال های چهار گوش دارد. از مزایای دیگر کانال های گرد هوا کاهش صدای کمتر نسبت به مدلهای چهار گوش می باشد. کانال های گرد را می توان بصورت انبوه تولید و در انبار نگهداری کرد. اما معایب کانال هوای گرد هم هزینه بالا تولید و سرعت نصب بیشتر نسبت به کانال چهار گوش و تعمیرات سخت این محصول است.

جنس ورق کانال های انتقال هوا معمولا و در اکثر مواقع گالوانیزه می باشد و بنا به محل نصب و مکان نصب با ضخامت های مختلف تولید و عرضه می گردد. در انشعابات فرعی در برخی از پروژه ها از لوله های فلکسی بل نیز استفاده می شود که خود این محصول مقوله ای جداگانه دارد و از متریال های مختلفی قابل ساخت و تولید است.

۲. کانال انعطاف‌پذیر (Flex Duct)

همان‌طور که از نام آن پیداست، این کانال‌ها انعطاف‌پذیر و کاربردی هستند. ساختار آن‌ها شامل یک مارپیچ سیمی از جنس فولاد است که درون یک پلیمر منعطف قرار گرفته و با عایق حرارتی پوشانده شده است.

کانال‌های انعطاف‌پذیر به دلیل وزن کم، هزینه مقرون‌به‌صرفه و نصب آسان، گزینه‌ای ایده‌آل در فضاهایی هستند که امکان استفاده از کانال‌های سخت و صلب وجود ندارد. این ویژگی، آن‌ها را به انتخابی مناسب برای عبور از مسیرهای پیچیده و دشوار تبدیل می‌کند.

۳. کانال فایبرگلاس (Fiberglass Duct)

کانال‌های فایبرگلاس از نظر ساختاری مشابه کانال‌های فلزی هستند، اما با یک لایه داخلی فایبرگلاس پوشیده شده‌اند تا از اتلاف حرارت جلوگیری شود. یکی از ویژگی‌های مهم این کانال‌ها، پوشش داخلی مهر و موم شده آن‌هاست که به کاهش صدای سیستم تهویه کمک می‌کند.

این نوع کانال‌ها بیشتر در ساختمان‌های اداری و تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرند، زیرا به کاهش نویز سیستم تهویه کمک می‌کنند. با این‌ حال، توجه به این نکته ضروری است که کانال‌های فایبرگلاس مستعد آلودگی کپک هستند و نیاز به نظافت دقیق دارند که می‌تواند بر دوام آن‌ها تأثیر بگذارد.

۴. کانال فیبر فشرده (Fiberboard Duct)

کانال‌های فیبر فشرده دارای طراحی منحصر به‌ فردی هستند که شامل دو لایه می‌شود. در این ساختار، فیبر شیشه‌ای غیرآلی فشرده‌شده و با رزین به هم پیوند خورده و سپس با یک لایه فویل پوشانده می‌شود تا از نفوذ هوا و بخار آب جلوگیری کند.

این کانال‌ها از نظر هزینه مقرون‌ به‌ صرفه هستند، به کاهش صدا کمک می‌کنند و به‌ طور پیش‌فرض دارای عایق‌بندی هستند. با این‌ حال، سطح داخلی فیبر شیشه‌ای آن‌ها می‌تواند جریان هوا را مختل کند و باعث کاهش کارایی سیستم شود.

نکته مهم این است که کانال‌های فیبر فشرده قدیمی ممکن است فاقد پوشش‌های ضد کپک و قارچ باشند. در صورت مشاهده علائم آلودگی، بهتر است این کانال‌ها را سریعاً تعویض کنید. همچنین، تمیز کردن آن‌ها ممکن است ذرات فایبرگلاس را در هوا منتشر کند که می‌تواند بر کیفیت هوای داخلی تأثیر منفی بگذارد.

هر نوع کانال تهویه مطبوع دارای مزایا و معایب خاص خود است و بسته به شرایط و نیازهای محیط، انتخاب مناسبی خواهد بود. برای داشتن یک سیستم تهویه کارآمد و بهینه، در نظر گرفتن ویژگی‌های هر نوع کانال امری ضروری است.

5. کانال عایق‌دار (Insulated Ducting)

یکی از بهترین انواع کانال‌های تهویه مطبوع، کانال عایق‌دار است که در ساختار اولیه خود دارای یک لایه عایق می‌باشد. هدف اصلی این نوع کانال، حفظ دمای هوا و کاهش افت حرارتی هنگام انتقال هوا از یک نقطه به نقطه دیگر است.

با استفاده از کانال‌های عایق‌دار، سیستم تهویه مطبوع نیاز کمتری به مصرف انرژی برای جبران افت حرارتی خواهد داشت. میزان اثربخشی این نوع کانال به نوع و ضخامت عایق بستگی دارد. لازم به ذکر است که کانال‌های عایق‌ دار را می‌توان برای انواع مختلف کانال‌های تهویه، از جمله صلب، نیمه‌ سخت و انعطاف‌پذیر، اعمال کرد. بنابراین، اگر به دنبال گزینه‌ای برای بهبود بهره‌وری انرژی و کاهش هزینه‌های مصرفی هستید، کانال‌های عایقدار یکی از بهترین انتخاب‌ها خواهند بود.

6. کانال بدون عایق (Non-Insulated Ducting)

کانال بدون عایق یکی از گزینه‌های مقرون‌به‌صرفه در سیستم‌های تهویه مطبوع است که در ساختار اولیه خود فاقد مواد عایق می‌باشد. مشابه کانال‌های عایق‌دار، این نوع کانال در انواع مختلف، از جمله صلب، نیمه‌ سخت و انعطاف‌پذیر، موجود است.

انتخاب جنس و طراحی کانال بدون عایق، وابسته به نیازهای خاص سیستم تهویه مطبوع است. با این حال، باید توجه داشت که استفاده از کانال بدون عایق می‌تواند باعث افت دمایی شود، به این معنا که هوای گرم هنگام عبور از کانال، بخشی از حرارت خود را از دست می‌دهد. عدم وجود عایق باعث می‌شود که این افت دما با سرعت بیشتری اتفاق بیفتد و در نتیجه، مصرف انرژی و هزینه‌های مربوط به تأسیسات گرمایشی و سرمایشی در ساختمان‌های مسکونی و تجاری افزایش یابد. بنابراین، هرچند کانال‌های بدون عایق گزینه‌ای کم‌هزینه در ابتدا به نظر می‌رسند، اما ممکن است در بلندمدت منجر به افزایش هزینه‌های مصرف انرژی شوند.

متریال ساخت کانال های تهویه مطبوع هوا: ویژگی‌ها و کاربردها

انتخاب مواد مناسب برای ساخت کانال های تهویه هوا، تصمیمی حیاتی است که باید با در نظر گرفتن عوامل متعددی از جمله شرایط محیطی، نوع کاربری ساختمان، بودجه پروژه، الزامات بهداشتی و استانداردهای ایمنی انجام شود. مواد رایج مورد استفاده در کانال کشی عبارتند از:

• ورق گالوانیزه (Galvanized Steel): ورق گالوانیزه، به دلیل ترکیب منحصر به فردی از استحکام، مقاومت در برابر خوردگی، قیمت مناسب و در دسترس بودن، به عنوان پرکاربردترین ماده در ساخت کانال‌های فلزی شناخته می‌شود. لایه روی (Zinc) که سطح فولاد را پوشانده است، از زنگ زدگی و خوردگی فولاد در برابر رطوبت و عوامل محیطی محافظت می‌کند. ورق گالوانیزه در ضخامت‌های مختلف (معمولاً از 0.5 تا 1.5 میلی‌متر) و با پوشش‌های گالوانیزه متفاوت (از جمله گالوانیزه گرم و گالوانیزه سرد) تولید می‌شود. انتخاب ضخامت و نوع پوشش گالوانیزه، بر اساس ابعاد کانال، فشار کاری سیستم و شرایط محیطی (مانند رطوبت و وجود مواد خورنده) انجام می‌گیرد. ورق گالوانیزه، برای ساخت انواع کانال‌های فلزی (گرد، چهارگوش و اسپیرال) و اتصالات مربوطه به کار می‌رود و در سیستم‌های تهویه مطبوع مسکونی، تجاری و صنعتی کاربرد گسترده‌ای دارد.
• ورق آلومینیوم (Aluminum Sheet): ورق آلومینیوم، به دلیل وزن بسیار سبک (تقریباً یک سوم وزن فولاد) و مقاومت بسیار بالا در برابر خوردگی (به ویژه در محیط‌های مرطوب و خورنده)، یک گزینه ایده‌آل برای ساخت کانال‌های تهویه مطبوع در شرایط خاص محسوب می‌شود. آلومینیوم، به طور طبیعی یک لایه محافظ اکسید آلومینیوم بر روی سطح خود تشکیل می‌دهد که از خوردگی بیشتر جلوگیری می‌کند. ورق آلومینیوم در آلیاژهای مختلف (مانند آلیاژهای سری 1000، 3000 و 5000) و ضخامت‌های متنوع تولید می‌شود. با این حال، قیمت ورق آلومینیوم نسبت به ورق گالوانیزه بالاتر است و استحکام آن نیز کمتر است. ورق آلومینیوم، بیشتر در ساخت کانال‌های تهویه مطبوع در محیط‌های مرطوب و ساحلی، صنایع غذایی و دارویی (با نیاز به بهداشت بالا) و پروژه‌هایی که کاهش وزن سازه اهمیت دارد، به کار می‌رود.
• پارچه های مخصوص با روکش پلیمری (Fabric with Polymer Coating): پارچه‌های مورد استفاده در ساخت کانال‌های پارچه‌ای، معمولاً از الیاف پلی استر، فایبرگلاس یا ترکیبی از الیاف مصنوعی با روکش‌های پلیمری مانند پلی یورتان، PVC یا سیلیکون ساخته می‌شوند. این روکش‌ها، خواص مهمی مانند مقاومت در برابر سایش، مقاومت در برابر پارگی، ضد میکروبی بودن، ضد حریق بودن، ضد آب بودن و قابلیت شستشو را به پارچه می‌بخشند. پارچه‌های کانال‌های تهویه مطبوع، باید دارای قابلیت نفوذپذیری هوا (Air Permeability) کنترل شده باشند تا توزیع هوای یکنواخت را تضمین کنند. انتخاب نوع پارچه و روکش پلیمری، بر اساس کاربرد کانال، شرایط محیطی و الزامات بهداشتی انجام می‌گیرد.
• پانل های پیش عایق (Pre-insulated Panels): پانل‌های پیش عایق، از مواد عایق حرارتی مانند پلی ایزوسیانورات (PIR)، پلی یورتان (PUR) یا فوم فنولیک با ضخامت‌های مختلف (معمولاً 20، 30 یا 40 میلی‌متر) ساخته می‌شوند. این مواد عایق، دارای خواص حرارتی بسیار خوبی هستند و از انتقال حرارت و برودت از طریق دیواره کانال جلوگیری می‌کنند. سطح داخلی و خارجی پانل‌های پیش عایق، معمولاً با ورق آلومینیوم، ورق گالوانیزه یا فویل آلومینیومی پوشانده می‌شود که علاوه بر محافظت از عایق، به افزایش استحکام و زیبایی ظاهری کانال نیز کمک می‌کند. پانل‌های پیش عایق، به صورت کام و زبانه (Tongue and Groove) به یکدیگر متصل می‌شوند و درزهای بین پانل‌ها با استفاده از نوارهای درزگیر و چسب‌های مخصوص، هوابند و عایق بندی می‌شوند.

آیا کانال های فلکسیبل بهتر از کانال های سخت است؟

کانال های انعطاف‌پذیر گزینه‌ای بسیار مناسب‌تر از کانال های سخت فلزی برای سیستم‌های تهویه مطبوع (HVAC) محسوب می‌شوند. تفاوت اصلی بین این دو نوع داکت در دوام، نحوه نصب و جنس مواد سازنده آن‌هاست. کانالهای سخت و صلب یک راه‌حل دائمی و بادوام برای نیازهای کانال‌کشی سیستم‌های تهویه مطبوع به شمار می‌آیند، اما به دلیل اندازه و وزن زیاد، فرآیند نصب آن‌ها پیچیده و پرهزینه است.

در مقابل، داکت‌های انعطاف‌پذیر وزن کمتری دارند، مقرون‌ به‌ صرفه‌تر هستند و نصب آن‌ها بسیار آسان‌تر بوده و می‌توانند در هر مکانی نصب شوند. بسته به نوع محصول انتخابی، این کانال ها توانایی تحمل دماهای بسیار بالا یا پایین را برای مدت‌زمان طولانی دارند و از این رو، برای کاربردهای عمومی در سیستم‌های HVAC ایده‌آل هستند. با این حال، باید توجه داشت که داکت‌های انعطاف‌پذیر نسبت به داکت‌های سخت از دوام کمتری برخوردارند و در برخی موارد ممکن است دچار گرفتگی شوند، بنابراین نیاز به نگهداری و تمیزکاری دوره‌ای دارند.

با وجود نیاز به نگهداری منظم، کانال های فلکسی بل همچنان جایگزینی عالی و نیمه‌ دائمی برای کانالهای سخت و صلب در سیستم‌های کانال‌کشی تهویه مطبوع به شمار می‌آیند.

بهترین نوع کانال برای سیستم‌های تهویه مطبوع چیست؟

کانالهای توزیع هوا عایق‌دار بهترین و کارآمدترین نوع داکت برای سیستم‌های HVAC محسوب می‌شوند. از آنجا که این سیستم‌ها عمدتاً برای توزیع هوای گرم و سرد در ساختمان طراحی شده‌اند، داکت‌های عایق‌دار بهترین گزینه برای انتقال هوای کنترل‌شده از نظر دما به مقصد موردنظر هستند.

کانال های بدون عایق ممکن است در نگاه اول گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه به نظر برسند، اما در بلندمدت هزینه‌های بیشتری به دلیل اتلاف حرارت به همراه خواهند داشت. به طور تقریبی، داکت‌های بدون عایق می‌توانند تا ۴۰٪ از گرمای تولیدشده را از دست بدهند که این امر باعث می‌شود سیستم HVAC تا ۵۰٪ بیشتر کار کند تا این اتلاف جبران شود، که در نهایت منجر به افزایش هزینه‌های انرژی و قبض‌های مصرفی خواهد شد.

به همین دلیل، داکت‌های عایق‌دار بهترین گزینه برای کانال‌کشی سیستم‌های تهویه مطبوع هستند. این داکت‌ها دارای مواد عایق هستند که جریان حرارت رسانشی و همرفتی را کاهش داده و از هدررفت حرارت از طریق کانال جلوگیری می‌کنند. برای انتخاب بهترین داکت عایق‌دار، باید مقدار R-value آن را در نظر گرفت. R-value معیاری برای اندازه‌گیری میزان مقاومت یک ماده در برابر انتقال حرارت است؛ هرچه مقدار R بالاتر باشد، داکت توانایی بیشتری در جلوگیری از اتلاف حرارت خواهد داشت.

اگر داکت عایق‌دار دارای مقدار R پایینی باشد، می‌توان با افزودن لایه‌های عایق اضافی، این مقدار را افزایش داد. اگرچه این کار ممکن است وزن کلی داکت را افزایش دهد، اما پیشرفت‌های اخیر در زمینه تولید مواد عایق باعث شده است که این محصولات سبک‌تر، مؤثرتر و در نتیجه، نصب آن‌ها آسان‌تر شود. فراموش نکنید یکی از مهمترین مراحل انتخاب نوع کانال کشی محاسبه ابعاد کانال هوا میباشد.

بهترین جنس برای کانال های انتقال هوا چیست؟

به طور کلی، شلنگ‌های عایق‌دار به عنوان بهترین ماده برای کانال‌کشی سیستم‌های HVAC شناخته می‌شوند، اما بسته به نوع کاربرد، مواد مختلفی برای این منظور وجود دارد که می‌توانند نیازهای خاص را برآورده کنند.

۱. کانالهای انعطاف‌پذیر آلومینیومی
این نوع شلنگ‌ها گزینه‌ای سبک‌وزن هستند که می‌توانند دماهای بسیار بالا را تحمل کرده و در برابر گازهای خورنده، مواد شیمیایی و خستگی فلزی مقاومت خوبی داشته باشند. در حالی که این نوع داکت بیشتر برای تهویه هوا و خروج دودهای صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد، به عنوان یک گزینه مقرون‌به‌صرفه برای کاربردهای مسکونی نیز مناسب است.

۲. کانالهای PVC
اگر به دنبال گزینه‌ای اقتصادی‌تر برای سیستم HVAC خود هستید، PVC یک انتخاب عالی است. داکت‌های PVC، چه در قالب هواکش‌های روکش‌ شده با وینیل (PVC-Vinyl Coated Air Ventilators) و چه در قالب داکت‌های انعطاف‌پذیر PVC (PVC Flex Ducts)، از جنس سبک، مقاوم و بادوامی برخوردارند که برای تهویه هوا و گازهای صنعتی مناسب هستند. بسته به نوع محصول، این داکت‌ها می‌توانند در برابر عوامل مختلفی مقاوم باشند. به عنوان مثال، هواکش‌های روکش‌ شده با وینیل PVC در برابر سایش مقاوم هستند، در حالی که کانالهای فلکسی PVC در برابر مواد شیمیایی و رطوبت مقاومت بالایی دارند. به همین دلیل، PVC گزینه‌ای اقتصادی و ایده‌آل برای کاربردهای مسکونی، تجاری و تهویه صنعتی محسوب می‌شود.

۳. کانالهای پارچه‌ای پلی‌استری
اگر به دنبال گزینه‌ای بسیار مقاوم برای حجم‌های بالای جریان هوا با قابلیت سفارشی‌ سازی هستید، داکت‌های پارچه‌ای پلی‌استری انتخابی مناسب خواهند بود. پارچه‌های پلی‌استری به دلیل دوام بالا، مقاومت زیاد و قابلیت سفارشی‌ سازی، کاربرد گسترده‌ای در صنعت دارند. به عنوان مثال، برخی از این لوله ها به‌ طور طبیعی در برابر دماهای شدید مقاوم است و با روکش نئوپرن تقویت شده است. نئوپرن، که از پلیمریزاسیون کلروپرن تولید می‌شود، موجب افزایش دوام و مقاومت در برابر سایش و مواد شیمیایی می‌شود و در نتیجه، این داکت‌ها را به یکی از مستحکم‌ترین گزینه‌ها برای کانال‌کشی سیستم‌های تهویه مطبوع تبدیل کرده است.

نحوه جریان هوا در سیستم کانال‌کشی هوای فشرده

درک نحوه جریان هوا در سیستم کانال‌کشی هوای فشرده برای فهم عملکرد سیستم تهویه مطبوع (HVAC) در گرمایش یا سرمایش محیط ضروری است. این فرآیند پیچیده بر دو مؤلفه اساسی متکی است: کانال‌های برگشت و کانال‌های تأمین.

کانال‌های برگشت: بازگرداندن هوا به سیستم

کانال‌های برگشت هوا نقش حیاتی در فرآیند گردش هوا در سیستم تهویه مطبوع ایفا می‌کنند. این فرآیند شامل مراحل زیر است:

• استخراج هوا: کانال‌های برگشت به‌ طور راهبردی در سراسر ساختمان، معمولاً در نواحی مرکزی یا نزدیک دریچه‌های هوا، قرار می‌گیرند. وظیفه آن‌ها جمع‌آوری هوای کهنه و تصفیه‌ نشده از فضاهای داخلی است.
• فیلتراسیون هوا: هوای مکش‌ شده از طریق فیلترهایی عبور می‌کند که برای حذف گرد و غبار، آلاینده‌ها و ذرات حساسیت‌زا طراحی شده‌اند. این مرحله برای حفظ کیفیت مطلوب هوای داخلی بسیار مهم است.
• بازگشت هوا: پس از عبور از فیلتر، هوا به سیستم تهویه مطبوع بازمی‌گردد. این هوا ترکیبی از هوای تصفیه‌شده و هوای موجود در محیط است.
• تهویه مطبوع: سیستم تهویه مطبوع این هوا را پردازش کرده و دمای آن را مطابق با سطح راحتی موردنظر تنظیم می‌کند.

کانال‌های تأمین: رساندن هوای تنظیم‌شده به فضاهای داخلی

کانال‌های تأمین وظیفه انتقال هوای تصفیه‌شده و تنظیم‌شده را به داخل محیط‌های داخلی بر عهده دارند:

• توزیع هوا: پس از پردازش، هوا به داخل کانال‌های تأمین هدایت می‌شود. این کانال‌ها از سیستم کانال‌کشی اصلی منشعب شده و به بخش‌های مختلف ساختمان گسترش می‌یابند.
• تهویه اتاق: کانال‌های تأمین مجهز به دریچه‌ها یا شبکه‌های توزیع هوا هستند که در نقاط مختلف، از جمله کف، دیوار یا سقف هر اتاق، تعبیه شده‌اند. این دریچه‌ها امکان جریان هوای تنظیم‌شده را به داخل فضاهای داخلی فراهم می‌کنند.
• کنترل دما: هر اتاق معمولاً دریچه مخصوص به خود را دارد که امکان تنظیم دمای مستقل را فراهم می‌کند. این روش منطقه‌بندی شده، راحتی شخصی را در سراسر ساختمان تضمین می‌کند.
• گردش هوا: هوای تنظیم‌شده با هوای موجود در اتاق ترکیب شده و محیطی راحت و یکنواخت ایجاد می‌کند.
• بازگشت هوا به سیستم: پس از انجام وظیفه، هوای مطبوع از طریق جریان طبیعی هوا در محیط، دوباره به کانال‌های برگشت هدایت می‌شود. این چرخه مداوم به حفظ دمای متعادل کمک می‌کند.

سیستم کانال‌کشی هوای فشرده بر اساس یک چرخه پیوسته از استخراج هوای کهنه، تنظیم دما و توزیع مجدد آن در فضاهای داخلی عمل می‌کند. تعامل هماهنگ بین کانال‌های برگشت و تأمین، نه‌تنها راحتی مطلوب را در محیط زندگی شما حفظ می‌کند، بلکه کیفیت هوای داخلی را نیز در سطح مناسبی نگه می‌دارد.

نتیجه‌ گیری

انتخاب نوع مناسب کانال تهویه مطبوع به عوامل متعددی از جمله نوع ساختمان، نیازهای سیستم تهویه، میزان مصرف انرژی و هزینه‌های نصب و نگهداری بستگی دارد. در حالی که کانال‌های فلزی برای دوام بالا و کاربری‌های صنعتی ایده‌آل هستند، کانال‌های نیمه‌ سخت و انعطاف‌پذیر برای ساختمان‌هایی با محدودیت‌های فضایی گزینه‌های بهتری محسوب می‌شوند. همچنین، استفاده از کانال‌های عایق‌دار می‌تواند به صرفه‌جویی در مصرف انرژی کمک کند، در حالی که کانال‌های بدون عایق، هرچند مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند، اما در طولانی‌ مدت هزینه‌های بیشتری را به همراه خواهند داشت.