بررسی کامل سیستم حجم هوای ثابت (CAV): عملکرد، کاربرد و مقایسه فنی

در دنیای مهندسی تأسیسات و تهویه مطبوع (HVAC)، طراحی و انتخاب سیستم توزیع هوای مناسب، نقشی حیاتی در تأمین آسایش حرارتی، کیفیت هوای داخل (IAQ) و بهینه‌سازی مصرف انرژی ایفا می‌کند. سیستم‌های توزیع هوا به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: سیستم‌هایی با حجم هوای متغیر (VAV) و سیستم‌هایی با حجم هوای ثابت (Constant Air Volume – CAV).

در حالی که سیستم‌های VAV به دلیل انعطاف‌پذیری و بهره‌وری انرژی در بسیاری از پروژه‌های مدرن مورد توجه قرار گرفته‌اند، سیستم‌های CAV همچنان به دلیل سادگی، قابلیت اطمینان و هزینه اولیه پایین، جایگاه ویژه‌ای در کاربردهای خاص دارند. درک عمیق اصول عملکرد، مزایا، معایب و محدودیت‌های سیستم حجم هوای ثابت برای هر مهندس مکانیک، تکنسین تأسیسات و طراح سیستم‌های تهویه مطبوع یک ضرورت است.

این مقاله با هدف ارائه یک راهنمای فنی و جامع، به بررسی دقیق سیستم حجم هوای ثابت (CAV) می‌پردازد. در این تحلیل، به تشریح مبانی عملکردی، اجزای کلیدی، انواع مختلف و ملاحظات طراحی این سیستم‌ها خواهیم پرداخت. همچنین، با مقایسه مستقیم آن با سیستم VAV، به متخصصان کمک می‌کنیم تا با دیدی باز و بر اساس نیازهای واقعی پروژه، بهترین تصمیم را برای انتخاب سیستم توزیع هوا اتخاذ نمایند.

هدف نهایی، توانمندسازی خواننده برای ارزیابی فنی و اقتصادی سیستم CAV در سناریوهای مختلف ساختمانی، از فضاهای کوچک تجاری گرفته تا محیط‌های حساس صنعتی و آزمایشگاهی است.

سیستم حجم هوای ثابت (CAV) چیست؟

یک سیستم حجم هوای ثابت (CAV)، همان‌طور که از نامش پیداست، یک سیستم تهویه مطبوع است که حجم یا دبی هوای ورودی به یک فضا را همواره ثابت نگه می‌دارد. در این سیستم، فن هوارسان با یک سرعت ثابت کار می‌کند تا نرخ جریان هوای مشخصی را از طریق شبکه کانال‌کشی به فضاهای مورد نظر تحویل دهد.

برخلاف سیستم‌های حجم هوای متغیر (VAV) که با تغییر دبی هوا به کنترل دما می‌پردازند، در سیستم CAV کنترل دمای فضا از طریق تغییر دمای هوای ورودی (Supply Air Temperature) صورت می‌گیرد. این اصل بنیادی، اساس تمام طراحی‌ها و عملکردهای مرتبط با این سیستم است.

مفهوم “Constant Air Volume” به این معناست که صرف‌نظر از تغییرات بار حرارتی یا برودتی داخل فضا، میزان هوایی که در هر دقیقه به اتاق دمیده می‌شود، ثابت است. برای مثال، اگر یک سیستم CAV برای تأمین ۱۰۰۰ فوت مکعب بر دقیقه (CFM) هوا برای یک اتاق طراحی شده باشد، این مقدار هوا چه در گرم‌ترین روز تابستان و چه در یک روز معتدل بهاری، به طور مداوم به فضا تزریق می‌شود.

برای پاسخ به نیازهای دمایی متغیر، سیستم دمای این هوای ۱۰۰۰ CFM را تنظیم می‌کند؛ در روزهای گرم، هوای سردتر و در روزهای سرد، هوای گرم‌تری را ارسال می‌کند. این رویکرد ساده، پیچیدگی سیستم کنترل را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد اما پیامدهای مهمی در زمینه مصرف انرژی و کیفیت کنترل دما به همراه دارد.

نحوه عملکرد سیستم CAV

مکانیزم عملکردی سیستم حجم هوای ثابت بر یک اصل ساده استوار است: تثبیت دبی هوا و کنترل دما از طریق تغییر انرژی حرارتی هوای ورودی. در یک سیستم CAV مرکزی، واحد هوارسان (AHU) قلب سیستم محسوب می‌شود. فن هوارسان که معمولاً با دور ثابت کار می‌کند، هوا را از فضای بیرون (هوای تازه) و یا از مسیر هوای برگشتی (Recirculated Air) مکش می‌کند. این هوا پس از عبور از فیلترها برای حذف آلاینده‌ها، به سمت کویل‌های سرمایشی یا گرمایشی هدایت می‌شود. ترموستات نصب‌شده در فضای تحت کنترل، به طور مداوم دمای محیط را اندازه‌گیری کرده و آن را با نقطه تنظیم (Setpoint) مقایسه می‌کند.

در حالت سرمایش، اگر دمای فضا از نقطه تنظیم بالاتر رود، ترموستات به شیر کنترل کویل سرمایشی (معمولاً کویل آب سرد یا DX) فرمان باز شدن می‌دهد. با عبور آب سرد یا مبرد از داخل کویل، هوای عبوری با دبی ثابت خنک شده و دمای آن کاهش می‌یابد. این هوای سرد از طریق کانال‌ها به فضا ارسال شده و باعث کاهش دمای اتاق می‌شود.

به محض رسیدن دما به نقطه تنظیم، ترموستات فرمان بسته شدن شیر را صادر می‌کند. در حالت گرمایش نیز فرآیند مشابهی رخ می‌دهد؛ با کاهش دمای فضا، ترموستات به کویل گرمایشی (کویل آب گرم یا هیتر الکتریکی) فرمان می‌دهد تا هوای عبوری را گرم کند. در سیستم‌های CAV ساده، کنترل دما به صورت روشن/خاموش (On/Off) یا تدریجی (Modulating) انجام می‌شود، اما در هر دو حالت، حجم هوا بدون تغییر باقی می‌ماند.

نقش فن، کویل‌ها و ترموستات

فن تأمین هوا (Supply Fan) وظیفه اصلی به گردش درآوردن حجم هوای ثابت در کل سیستم را بر عهده دارد. انتخاب ظرفیت و فشار استاتیکی این فن بر اساس بیشترین بار مورد نیاز و افت فشار در طولانی‌ترین مسیر کانال‌کشی انجام می‌شود. کویل‌های گرمایشی و سرمایشی به عنوان مبدل‌های حرارتی عمل کرده و دمای هوای ورودی را بر اساس فرمان کنترلر تنظیم می‌کنند.

ترموستات نیز به عنوان مغز متفکر سیستم در سطح ناحیه عمل می‌کند و با ارسال سیگنال به کنترلر مرکزی یا مستقیماً به شیرهای کنترلی، فرآیند تنظیم دما را مدیریت می‌نماید. دمپرها در سیستم‌های CAV ساده معمولاً برای بالانس اولیه جریان هوا در شاخه‌های مختلف کانال استفاده می‌شوند و در حین کارکرد سیستم، وضعیت آن‌ها ثابت باقی می‌ماند.

اجزای اصلی سیستم حجم هوای ثابت

هر سیستم CAV از مجموعه‌ای از اجزای مکانیکی و کنترلی تشکیل شده است که هماهنگی آن‌ها عملکرد صحیح سیستم را تضمین می‌کند. شناخت این اجزا و وظایف هر یک برای طراحی، نصب و نگهداری این سیستم‌ها ضروری است. این اجزا معمولاً در داخل یک واحد یکپارچه به نام واحد هوارسان (Air Handling Unit – AHU) یا به صورت مجزا در موتورخانه و شبکه کانال‌کشی نصب می‌شوند. درک عملکرد هر قطعه به تحلیل بهتر رفتار کلی سیستم کمک شایانی می‌کند.

در ادامه، به معرفی و تشریح عملکرد مهم‌ترین اجزای یک سیستم حجم هوای ثابت پرداخته می‌شود.

فن تأمین هوا (Supply Fan)

این فن که معمولاً از نوع سانتریفیوژ است، نیروی محرکه لازم برای به گردش درآوردن حجم ثابت هوا در سراسر سیستم را فراهم می‌کند. این فن در داخل واحد هوارسان قرار دارد و ظرفیت آن بر اساس حداکثر دبی هوای مورد نیاز برای غلبه بر بارهای حرارتی و برودتی پیک و همچنین افت فشار استاتیکی کل شبکه کانال‌کشی انتخاب می‌شود. در سیستم‌های CAV، این فن اغلب با سرعت ثابت کار می‌کند.

کویل گرمایش و سرمایش

این کویل‌ها مبدل‌های حرارتی هستند که وظیفه تغییر دمای هوای عبوری را بر عهده دارند. کویل سرمایشی می‌تواند از نوع آب سرد (Chilled Water) یا انبساط مستقیم (Direct Expansion – DX) باشد. کویل گرمایشی نیز معمولاً از نوع آب گرم، بخار یا یک هیتر الکتریکی است. این کویل‌ها در مسیر جریان هوا درون AHU و پس از فیلترها نصب می‌شوند تا هوای تمیز با آن‌ها در تماس باشد.

فیلتر هوا

فیلترها وظیفه حذف گرد و غبار، ذرات معلق و سایر آلاینده‌ها را از هوای ورودی بر عهده دارند تا کیفیت هوای داخل ساختمان (IAQ) حفظ شده و از آسیب به اجزای داخلی AHU مانند کویل‌ها و فن جلوگیری شود. این فیلترها در ورودی واحد هوارسان، قبل از سایر تجهیزات، نصب می‌شوند و نیاز به بازرسی و تعویض دوره‌ای دارند.

شبکه کانال هوا

مجموعه‌ای از کانال‌های فلزی یا انعطاف‌پذیر که هوای مطبوع را از واحد هوارسان به فضاهای مختلف ساختمان منتقل می‌کنند. طراحی صحیح این شبکه برای توزیع یکنواخت هوا و به حداقل رساندن افت فشار و نویز صوتی از اهمیت بالایی برخوردار است. کانال‌های هوای رفت (Supply) و برگشت (Return) دو بخش اصلی این شبکه را تشکیل می‌دهند.

ترموستات

این دستگاه کنترلی در داخل فضای مورد تهویه نصب می‌شود و دمای محیط را اندازه‌گیری می‌کند. با مقایسه دمای واقعی با نقطه تنظیم، ترموستات سیگنال‌های کنترلی لازم را به شیرهای کویل‌ها یا سایر تجهیزات کنترلی ارسال می‌کند تا دمای هوای ورودی تنظیم شود و آسایش حرارتی در فضا تأمین گردد.

انواع سیستم‌های CAV

سیستم‌های حجم هوای ثابت بر اساس پیچیدگی، تعداد نواحی تحت پوشش و نحوه کنترل دما به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند. انتخاب نوع مناسب سیستم CAV به کاربری ساختمان، الزامات کنترلی و بودجه پروژه بستگی دارد. هر یک از این مدل‌ها دارای ساختار و مزایا و معایب خاص خود هستند که آن‌ها را برای کاربردهای متفاوتی مناسب می‌سازد. درک تفاوت‌های ساختاری و عملکردی این سیستم‌ها به مهندسان طراح اجازه می‌دهد تا بهینه‌ترین راهکار را برای یک پروژه مشخص انتخاب کنند.

در ادامه، سه نوع اصلی از سیستم‌های CAV مورد بررسی قرار می‌گیرند.

سیستم CAV تک ناحیه‌ای (Single Zone CAV)

این ساده‌ترین و رایج‌ترین نوع سیستم CAV است. در این مدل، یک واحد هوارسان تنها یک ناحیه یا فضای بزرگ با بار حرارتی یکنواخت را پوشش می‌دهد. یک ترموستات واحد در آن ناحیه نصب شده و کل سیستم بر اساس فرمان همان ترموستات کار می‌کند. این سیستم برای فضاهایی مانند یک سالن اجتماعات، یک فروشگاه کوچک یا یک کارگاه صنعتی که نیازهای دمایی در تمام نقاط آن یکسان است، ایده‌آل می‌باشد. هزینه اولیه پایین و سادگی کنترل از مزایای اصلی این سیستم است.

سیستم CAV چند ناحیه‌ای با بازیاب حرارتی (Multi-Zone CAV with Reheat)

این سیستم برای ساختمان‌هایی طراحی شده است که دارای چندین ناحیه با بارهای حرارتی متفاوت هستند. یک واحد هوارسان مرکزی، هوا را تا پایین‌ترین دمای مورد نیاز در بین تمام نواحی سرد می‌کند. سپس این هوای سرد به تمام نواحی ارسال می‌شود.

در ورودی هر ناحیه، یک جعبه بازیاب حرارتی (Reheat Box) که معمولاً شامل یک کویل آب گرم یا هیتر الکتریکی است، قرار دارد. ترموستات هر ناحیه به طور مستقل این هیتر را کنترل کرده و هوای سرد را تا دمای مطلوب آن ناحیه “دوباره گرم” می‌کند. این روش کنترل دقیقی بر دمای هر ناحیه فراهم می‌کند اما به دلیل فرآیند سرد کردن و سپس گرم کردن مجدد هوا، از نظر مصرف انرژی بسیار ناکارآمد است.

سیستم CAV دو کاناله (Dual Duct CAV)

در این سیستم پیچیده‌تر، واحد هوارسان به طور همزمان دو جریان هوای مجزا تولید می‌کند: یک جریان هوای سرد و یک جریان هوای گرم. این دو جریان هوا در دو شبکه کانال‌کشی موازی و مجزا در سراسر ساختمان توزیع می‌شوند. در ورودی هر ناحیه، یک جعبه اختلاط (Mixing Box) وجود دارد که دارای دو دمپر است.

ترموستات هر ناحیه با تنظیم این دمپرها، نسبت مناسبی از هوای سرد و گرم را با یکدیگر مخلوط کرده تا دمای هوای ورودی به آن ناحیه دقیقاً مطابق با نیاز باشد. این سیستم کنترل دمایی بسیار خوبی ارائه می‌دهد اما به دلیل نیاز به دو شبکه کانال‌کشی، هزینه اولیه بالایی دارد و فضای بیشتری را اشغال می‌کند.

مزایا و معایب سیستم CAV

هر سیستم مهندسی دارای مجموعه‌ای از نقاط قوت و ضعف است که آن را برای کاربردهای خاصی مناسب یا نامناسب می‌سازد. سیستم حجم هوای ثابت (CAV) نیز از این قاعده مستثنی نیست. ارزیابی دقیق این مزایا و معایب در مرحله طراحی، نقش کلیدی در موفقیت یک پروژه تهویه مطبوع دارد. در حالی که سادگی و هزینه پایین این سیستم‌ها جذاب به نظر می‌رسد، باید محدودیت‌های مربوط به بهره‌وری انرژی و انعطاف‌پذیری آن‌ها را نیز در نظر گرفت.

درک این توازن به طراحان کمک می‌کند تا تصمیم بگیرند که آیا سیستم CAV پاسخگوی نیازهای بلندمدت یک ساختمان و ساکنان آن خواهد بود یا خیر. در ادامه، به بررسی تفصیلی مزایا و معایب این سیستم پرداخته می‌شود.

مزایا: سادگی و هزینه اولیه پایین

یکی از برجسته‌ترین مزایای سیستم CAV، سادگی در طراحی، نصب و کنترل آن است. به دلیل عدم وجود اجزای کنترلی پیچیده مانند درایوهای فرکانس متغیر (VFD) برای فن‌ها و جعبه‌های VAV در هر ناحیه، این سیستم‌ها از نظر مکانیکی و الکتریکی ساختار ساده‌تری دارند.

این سادگی مستقیماً به کاهش هزینه‌های اولیه پروژه (CAPEX) منجر می‌شود. همچنین، نگهداری و عیب‌یابی سیستم‌های CAV برای تکنسین‌های تأسیسات آسان‌تر است، زیرا نقاط بالقوه خرابی کمتری در سیستم وجود دارد.

مزایا: عملکرد پایدار و کیفیت هوا

از آنجایی که حجم هوای ورودی به فضا ثابت است، نرخ تعویض هوا (Air Change Rate) و فشار داخل فضا نیز پایدار باقی می‌ماند. این ویژگی برای کاربردهای حساسی مانند اتاق‌های تمیز، آزمایشگاه‌ها و برخی بخش‌های بیمارستان‌ها که کنترل دقیق فشار و تهویه برای جلوگیری از نفوذ آلودگی ضروری است، یک مزیت بزرگ محسوب می‌شود. عملکرد پایدار فن و جریان هوای ثابت، توزیع یکنواخت هوا در فضا را نیز تسهیل می‌کند.

معایب: مصرف انرژی بالا

بزرگ‌ترین نقطه ضعف سیستم CAV، بهره‌وری پایین انرژی، به ویژه در شرایط بار جزئی (Part Load) است. فن سیستم همواره با حداکثر سرعت کار می‌کند، حتی زمانی که نیاز حرارتی یا برودتی فضا کاهش یافته است. علاوه بر این، در سیستم‌های چند ناحیه‌ای با بازیاب حرارتی، انرژی زیادی برای گرم کردن مجدد هوایی که قبلاً به صورت مرکزی سرد شده، تلف می‌شود. این ناکارآمدی منجر به هزینه‌های عملیاتی (OPEX) بالاتری در طول عمر سیستم نسبت به سیستم‌های VAV می‌گردد.

معایب: محدودیت در کنترل دمای نواحی

در سیستم‌های CAV تک ناحیه‌ای، کنترل دما تنها بر اساس یک نقطه (محل نصب ترموستات) انجام می‌شود که ممکن است آسایش حرارتی را در سایر نقاط آن ناحیه بزرگ فراهم نکند. در سیستم‌های چند ناحیه‌ای نیز اگرچه کنترل بهتری وجود دارد، اما رویکردهای بازیاب حرارتی یا دو کاناله، همانطور که ذکر شد، با ناکارآمدی انرژی همراه هستند. این سیستم‌ها انعطاف‌پذیری کمی برای پاسخ به بارهای حرارتی متغیر و متنوع در نواحی مختلف یک ساختمان مدرن اداری یا تجاری دارند.

مقایسه سیستم CAV و VAV

انتخاب بین سیستم حجم هوای ثابت (CAV) و سیستم حجم هوای متغیر (VAV) یکی از تصمیمات بنیادین در طراحی سیستم‌های تهویه مطبوع مرکزی است. این دو سیستم نماینده دو فلسفه متفاوت در کنترل آسایش حرارتی هستند: CAV بر کنترل دمای هوا با جریان ثابت تمرکز دارد، در حالی که VAV بر کنترل جریان هوا با دمای تقریباً ثابت استوار است. درک تفاوت‌های کلیدی بین این دو رویکرد برای انتخاب سیستمی که به بهترین شکل با نیازهای یک پروژه خاص، از جمله بودجه، الزامات بهره‌وری انرژی و نوع کاربری ساختمان، هماهنگ باشد، ضروری است.

مقایسه مستقیم این دو سیستم در ابعاد مختلف فنی و اقتصادی، تصویری شفاف از نقاط قوت و ضعف هر یک ارائه می‌دهد. این مقایسه به مهندسان و کارفرمایان کمک می‌کند تا با آگاهی کامل، سیستمی را انتخاب کنند که نه تنها آسایش حرارتی را تأمین کند، بلکه در بلندمدت نیز از نظر هزینه‌های عملیاتی مقرون‌به‌صرفه باشد. جدول زیر به صورت خلاصه ویژگی‌های اصلی این دو سیستم را با یکدیگر مقایسه می‌کند.

همانطور که در جدول مشاهده می‌شود، انتخاب بین این دو سیستم یک موازنه بین هزینه اولیه و هزینه‌های عملیاتی است. سیستم CAV با سرمایه‌گذاری اولیه کمتر، برای پروژه‌های با بودجه محدود یا کاربردهایی که بار حرارتی آن‌ها تقریباً ثابت است، گزینه مناسبی است. در مقابل، سیستم VAV اگرچه هزینه اولیه بیشتری دارد، اما با کاهش چشمگیر مصرف انرژی در طول دوره بهره‌برداری، این هزینه اضافی را جبران کرده و در بلندمدت اقتصادی‌تر خواهد بود.

کاربردهای رایج سیستم CAV

علی‌رغم محبوبیت روزافزون سیستم‌های VAV به دلیل بهره‌وری انرژی، سیستم حجم هوای ثابت (CAV) همچنان در طیف وسیعی از کاربردها به عنوان یک راهکار قابل اعتماد و مؤثر مورد استفاده قرار می‌گیرد. انتخاب سیستم CAV در این موارد معمولاً به دلیل نیاز به کنترل دقیق بر نرخ تعویض هوا، فشار فضا، سادگی سیستم یا محدودیت‌های بودجه‌ای صورت می‌پذیرد. درک این کاربردها به طراحان کمک می‌کند تا بدانند در چه سناریوهایی، مزایای ذاتی CAV بر معایب آن، به ویژه مصرف انرژی بالاتر، برتری دارد.

در این بخش، به بررسی برخی از مهم‌ترین و رایج‌ترین حوزه‌هایی که در آن‌ها استفاده از سیستم CAV یک انتخاب فنی و منطقی محسوب می‌شود، پرداخته خواهد شد. این کاربردها نشان می‌دهند که CAV هنوز هم یک ابزار ارزشمند در جعبه ابزار مهندسان تأسیسات است.

بیمارستان‌ها و آزمایشگاه‌ها

در محیط‌های درمانی و تحقیقاتی مانند اتاق‌های عمل، بخش‌های ایزوله و آزمایشگاه‌ها، حفظ کیفیت هوا و کنترل فشار تفاضلی بین فضاها برای جلوگیری از گسترش آلودگی و عوامل بیماری‌زا از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. سیستم‌های CAV با تأمین یک حجم هوای ثابت، نرخ تعویض هوای مشخص و پایداری را تضمین می‌کنند که برای رقیق‌سازی آلاینده‌های داخلی و رعایت استانداردهای بهداشتی ضروری است. کنترل دقیق فشار مثبت یا منفی در این فضاها با یک سیستم جریان هوای ثابت بسیار آسان‌تر از یک سیستم با جریان متغیر است.

ساختمان‌های آموزشی و فضاهای تجمعی

مدارس، دانشگاه‌ها، سالن‌های کنفرانس و سالن‌های ورزشی اغلب دارای الگوی استفاده و بار حرارتی نسبتاً قابل پیش‌بینی هستند. در این فضاها، معمولاً یا تراکم جمعیت بالاست (و نیاز به حداکثر تهویه وجود دارد) یا فضا خالی است. سیستم‌های CAV تک‌ناحیه‌ای به دلیل سادگی و هزینه اولیه پایین، یک گزینه مقرون‌به‌صرفه برای تهویه این فضاهای بزرگ و یکپارچه هستند.

دفاتر کوچک و متوسط

برای ساختمان‌های اداری کوچک یا فضاهایی با پلان باز که بار حرارتی نسبتاً یکنواختی دارند، یک سیستم CAV تک‌ناحیه‌ای می‌تواند راهکاری کارآمد و کم‌هزینه باشد. در این موارد، پیچیدگی و هزینه اضافی یک سیستم VAV ممکن است توجیه اقتصادی نداشته باشد. سادگی در بهره‌برداری و نگهداری نیز برای کسب‌وکارهای کوچکی که تیم تأسیسات مقیم ندارند، یک مزیت محسوب می‌شود.

فضاهای صنعتی با بار حرارتی یکنواخت

در بسیاری از فرآیندهای صنعتی، تجهیزات و ماشین‌آلات به طور مداوم در حال کار هستند و یک بار حرارتی ثابت و بالا تولید می‌کنند. در چنین شرایطی، سیستم تهویه مطبوع باید به طور پیوسته با حداکثر ظرفیت خود کار کند تا دمای محیط را در محدوده قابل قبول نگه دارد. از آنجایی که سیستم تقریباً همیشه در حالت بار کامل (Full Load) است، مزیت صرفه‌جویی انرژی سیستم VAV در بارهای جزئی، در اینجا کاربردی ندارد. بنابراین، سیستم CAV به دلیل قابلیت اطمینان و هزینه کمتر، انتخاب منطقی‌تری است.

جمع‌بندی

سیستم حجم هوای ثابت (CAV) به عنوان یکی از روش‌های بنیادین در توزیع هوا، علی‌رغم ظهور فناوری‌های نوین‌تر مانند VAV، همچنان جایگاه خود را در صنعت تهویه مطبوع حفظ کرده است. این مقاله به بررسی جامع ابعاد فنی این سیستم پرداخت و نشان داد که سادگی در طراحی و کنترل، هزینه اولیه پایین و قابلیت اطمینان بالا، مهم‌ترین مزایای آن محسوب می‌شوند.

از سوی دیگر، مصرف انرژی بالا در شرایط بار جزئی و انعطاف‌پذیری محدود در کنترل دمای نواحی مختلف، به عنوان اصلی‌ترین معایب آن شناسایی شدند. کاربردهای خاص این سیستم در محیط‌های حساس مانند بیمارستان‌ها و آزمایشگاه‌ها، جایی که کنترل دقیق نرخ تعویض هوا و فشار فضا بر بهره‌وری انرژی اولویت دارد، نشان‌دهنده اهمیت تداوم استفاده از این تکنولوژی است.

در نهایت، انتخاب بین سیستم CAV و VAV باید بر اساس یک تحلیل دقیق از نیازهای پروژه، الزامات کاربری، بودجه اولیه و هزینه‌های چرخه عمر صورت گیرد. برای درک کامل‌تر گزینه‌های موجود، مطالعه عمیق سیستم حجم هوای متغیر (VAV) به عنوان گام بعدی پیشنهاد می‌شود تا مقایسه‌ای جامع و آگاهانه امکان‌پذیر گردد.